Dym zabija więcej ludzi niż ogień

Wszystkie palne materiały podczas spalania wydzielają pewną ilość toksycznego dymu.  To, ile toksycznego dymu zostanie uwolnione, zależy od materiału, ilości dostępnego tlenu i tego, jak długo materiał będzie płonął.  W wystarczająco dużych stężeniach toksyczny dym stanowi zagrożenie dla życia ludzi, jeśli są na niego narażeni przez określony czas.  

We wczesnych fazach pożaru przed rozgorzeniem wydobywający się dym pochodzi z pierwszych płonących elementów, często mebli i innych przedmiotów znajdujących się w pomieszczeniu.  W miarę jak pożar się rozprzestrzenia i inne obiekty osiągają temperaturę samozapłonu, ilość i toksyczność powstającego dymu gwałtownie rośnie.  

Jeżeli pożar nie zostanie ugaszony lub nie zgaśnie samoistnie, to będzie stopniowo obejmował kolejne elementy pomieszczenia, jak również materiały budowlane (także na zewnątrz budynku, jeżeli ogień przedostanie się do nich przez okna). Podsycą one ogień i zwiększą ilość toksycznego dymu.  Ogień i dym rozprzestrzeniające się wewnątrz budynku i w górę po jego fasadzie stanowią zagrożenie dla osób przebywających w częściach obiektu oddalonych od punktu zapłonu i utrudniają im ucieczkę.

Ponieważ obecnie pożary rozwijają się 5–10 razy szybciej niż w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku¹, bezpieczeństwo użytkowników budynku i ratowników w dużej mierze zależy od tego, jak podczas pożaru zachowają się materiały budowlane, a w szczególności, czy będą wydzielać gęsty, toksyczny dym, który zabija więcej ludzi niż płomienie.  Statystyki dowodzą, że w Wielkiej Brytanii dym jest przyczyną ponad połowy zgonów wywołanych pożarem².